Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Το διαπολιτισμικό προφίλ του Φινλανδού μάνατζερ

Xριστινα Δαμουλιανου
Οι Φινλανδοί πιστεύουν ότι η οικονομία στις σύγχρονες κοινωνίες λειτουργεί αποτελεσματικότερα μέσω της εκπαίδευσης γιατί, παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα στην αγορά εργασίας να αποδίδει τα μέγιστα, για την ευημερία του συνόλου. Αυτό ήταν ένα σημαντικό μέρος ενός ευρύτερου σκεπτικού που ενέπνευσε τους αρμοδίους του «Ευρωπαϊκού Πρότυπου» Σχολείου (www.eps.edu.gr) να εστιάσουν στην αριστεία του Φινλανδικού Εκπαιδευτικού Συστήματος, τη θεματολογία της Διεθνούς Εκπαιδευτικής Ημερίδας που πραγματοποίησαν πρόσφατα.
Yψηλή αξιολόγηση
Οπως είναι γνωστό, η Φινλανδία -«η χώρα των χιλίων λιμνών»- διακρίνεται για την εξαιρετικά υψηλή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματός της, όπως και για την κουλτούρα ισότητας που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους. Και για τα επιτυχή αυτά αποτελέσματα δεν εφαρμόζει κάποια «μαγική συνταγή», αλλά «έχει αντικαταστήσει την έννοια του ανταγωνισμού με αυτήν της συνεργασίας». Οφείλονται επίσης και «στην κουλτούρα της εμπιστοσύνης», την οποία κατάφερε να εδραιώσει στην περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης που γνώρισε η χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η ύφεση και οι περικοπές στον δημόσιο προϋπολογισμό συνετέλεσαν στη μετάβαση από τη γραφειοκρατική κεντρική διοίκηση, σε μιαν αποκεντρωμένη «κουλτούρα της εμπιστοσύνης».
Υπάρχει μάλιστα και ο ισχυρισμός ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές εισήχθησαν, επειδή οι τοπικές αρχές δεν ήθελαν να ληφθούν δύσκολες οικονομικές αποφάσεις από τους κεντρικούς γραφειοκράτες, που θα επηρέαζαν τα παιδιά και τα σχολεία. Στη χώρα αυτή ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι ένα σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης, επειδή πιστεύουν ότι όταν αρχίζει από τα σχολικά θρανία, επηρεάζει μακροπρόθεσμα την αγορά εργασίας.
Στους κεντρικούς ομιλητές της επιτυχούς αυτής διημερίδας, ήταν ο δρ Πέτερ Τζόνσον, διευθυντής Εκπαίδευσης της πόλης Κόκολα της Φινλανδίας, μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης της Φινλανδικής Εκπαίδευσης (Board of Finnish Education Evaluation Council), ο οποίος αναφέρθηκε στους «Ακρογωνιαίους Λίθους του Φινλανδικού Σχολείου» και στον ρόλο του επαγγελματικού προσανατολισμού. Μιλώντας στην «Κ», επισήμανε ότι πρέπει να αρχίζει «από τα θρανία» προκειμένου να αντιμετωπισθεί η κάλυψη των σημαντικών μελλοντικών δεξιοτήτων, τις οποίες και προσδιόρισε σε «επικοινωνία, στο ανοιχτό μυαλό σε διαφορετικές ιδέες και κουλτούρες, στις διαπολιτισμικές ικανότητες και στη δημιουργία».
Με δεδομένο ότι το πρόβλημα επαγγελματικού προσανατολισμού είναι οι γρήγορες αλλαγές στην αγορά εργασίας, ο κ. Τζόνσον μας είπε ότι «δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι είδους επαγγέλματα θα είναι σημαντικά στο μέλλον και ποια είναι η σωστή ποσότητα διδασκαλίας, σε σχέση με την απορρόφησή τους από τη βιομηχανία και από τον τομέα παροχής υπηρεσιών. Για τον λόγο αυτό πρέπει να προσφέρουμε ευρύ πεδίο γενικής μάθησης και, επιπλέον, μιαν εκπαίδευση για τις μελλοντικές δεξιότητες. Αν είμαστε τυχεροί, θα έχουμε στο μέλλον τον σωστό αριθμό επαγγελματιών σε όλους τους τομείς της βιομηχανίας και παροχής υπηρεσιών». Είναι προφανές ότι στη χώρα αυτή η ανάπτυξη των διαπολιτισμικών ικανοτήτων ως μια σημαντική δεξιότητα για τα επαγγέλματα του μέλλοντος, όπως μας ανέφερε ο κ. Johnson, δεν αρχίζει μόνο από τα μαθητικά θρανία και μέσα από τον επαγγελματικό προσανατολισμό, αλλά αντανακλάται και μέσα από το διοικητικό προφίλ του σημερινού Φινλανδού επαγγελματία.
Iσότητα
Μαθαίνουμε λοιπόν (www. kwintessential.co.uk) ότι η δομή των επιχειρήσεων βασίζεται στην ισότητα, υποστηρίζει τη διαπολιτισμική διοίκηση και είναι πολύ σημαντικό «να θυμάται κάποιος ότι πρέπει να μεταχειρίζεται τον καθένα με τον ίδιο σεβασμό και με την ίδια δέουσα προσοχή». Η προσήλωση των Φινλανδών στην ισότητα συνεπάγεται και ένα στυλ διοίκησης συνεργασίας και συμμετοχής. Ακόμη, ότι «οι πλέον αποδοτικοί μάνατζερ στη Φινλανδία είναι αυτοί που αναγνωρίζουν και αξιολογούν τις εξειδικευμένες γνώσεις που έχουν οι εργαζόμενοι σε κάθε επίπεδο. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι αναμένουν ότι θα τους συμβουλεύονται για τη λήψη αποφάσεων που επηρεάζουν είτε τη δική τους ευημερία είτε το καλό της επιχείρησης».
Εννοείται ότι στην περίπτωση που οι μάνατζερ το παραλείψουν αυτό, θεωρούνται αντιπαραγωγικοί. Με δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι πέραν της άσκησης των όποιων καθηκόντων τους, θεωρούν ότι είναι υπεύθυνοι και για την όποια επιτυχία. Η μη τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και των προθεσμιών εκλαμβάνεται ως «κακό μάνατζμεντ» και συνεπάγεται διατάραξη της σχέσης εμπιστοσύνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου